Δεν είναι η Μετάνοια και η Εξομολόγηση μία οποιαδήποτε πράξη. Είναι η πιο ευγενική και η πιο όμορφη πράξη της ζωής μας. Απαιτεί βέβαια προσπάθεια μεγάλη από τον πνευματικό αγωνιστή. Και αποτελεί την πιο βασική, μα και την πιο αποτελεσματική απόφαση, που καλείται κάθε άνθρωπος να πάρει, για να ξεφύγει από το τραγικό αδιέξοδο, στο οποίο τον οδηγούν οι κακίες, τα πάθη, ο εγωισμός, που φωλιάζουν μέσα του, και γενικά η νόσος αυτή που ονομάζεται αμαρτία.
Κάθε δισταγμός, για να προσέλθουμε στο φιλάνθρωπο αυτό Μυστήριο, είναι εκ του πονηρού. Γιατί μόνο με τη Μετάνοια και Εξομολόγηση παίρνουμε άφεση, επανερχόμαστε στην κατάσταση της χάριτος, που ας εισάγει στη Βασιλεία του Θεού, και στην επίγειο, την Εκκλησία, και στην ουράνια. Ταυτόχρονα, καθαροί πια από τους ρύπους του κακού και τα μιάσματα της παντοειδούς αμαρτίας, γινόμαστε οι αληθινά ελεύθεροι άνθρωποι, «οι τα άνω φρονούντες», ακούραστοι πνευματικοί αγωνιστές, οι νέοι κατά Χριστόν άνθρωποι, οι γεμάτοι από «καρπούς μετανοίας», από βίο ενάρετο και ζωή αγία. […]
(Από τον επίλογο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ
α) Η τραγικότης του ανθρώπου
β) Η πρώτη τραγωδία
γ) Η αιτία του ανθρωπίνου δράματος
δ) Και προσωπική τραγωδία
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ
Α’ Η ΑΜΑΡΤΙΑ
1.- Τι είναι η αμαρτία;
α) Επανάστασις εναντίον του θελήματος του Θεού
β) Ανυπακοή
γ) Απομάκρυνσις από τον Θεόν
δ) Απουσία πιστότητος
ε) Ανταρσία αληθινή
2.- Βαρύτης της αμαρτίας
α) Η εκκλησιολογική και κοινωνική άποψις για την βαρύτητα της αμαρτίας
β) Προδοσία της θείας αγάπης
γ) Προδοσία της θείας φιλίας
δ) Θεοποίησις του εγώ μας
3.- Συνέπειες της αμαρτίας
α) Πολλές και φοβερές
β) Οι Πατέρες της Εκκλησίας για τις συνέπειές της
γ) Υπεύθυνος ο άνθρωπος
Β’ Η ΛΥΤΡΩΣΙΣ
α) Μόνον ο Θεός λυτρωτής
β) Το έλεος του Χριστού
γ) Η Καινή Διαθήκη και το λυτρωτικό έργο του Χριστού
δ) Διά του Χριστού η Λύτρωσις
Γ’ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ
α) «Μετανοείτε»
β) Αναγκαία για όλους η μετάνοια
γ) Τι είναι μετάνοια;
Δ’ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
α) Συναίσθησις του βάρους της αμαρτίας
β) Εσωτερική λύπη και συντριβή
γ) Σταθερή απόφασις διορθώσεως
Συμπέρασμα
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
Α’ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ
α) «Αναστάς πορεύσομαι…»
β) Πράξις ρωμαλέα
γ) Στον ιερέα
δ) Ο πνευματικός και ο εξομολογούμενος
ε) Η αναγκαιότης της εξομολογήσεως
στ) Φωνή και από την επιστήμη
Β’ ΤΙ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙ
α) Η συστολή
β) «Τι γνώμη θα σχηματίση ο ιερεύς;»
γ) «Τι να πω;»
δ) «Θα ξαναπέσω στα ίδια…»
ε) «Στην εικόνα…»
στ) Υπάρχει απόρρητο;
Συμπέρασμα
Γ’ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ
α) Όχι την τελευταία ημέρα
β) Κατόπιν επιμελούς προετοιμασίας
γ) Να προηγήται προσευχή
δ) Να εξομολογούμεθα συχνά
ε) Ο κίνδυνος της συνήθειας
στ) Εξαγόρευσις ειλικρινής
ζ) Να είσαι συγκεκριμένη
η) Χωρίς επικαλύψεις
Δ’ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ
α) Μέσον πνευματικής ελευθερίας
β) Μας συμφιλιώνει με τον Θεόν
γ) Γαληνεύει την συνείδησι
δ) Μας καινοποιεί
ε) Μας κάνει αναπλαστικούς παράγοντας
στ) Εξαίρουν τα αγαθά της και οι ψυχίατροι
Ε’ ΕΠΙΛΟΓΟΣ