Βρισκόμαστε στην Ιθάκη του 1835. Ένας νεαρός, επηρεασμένος από το πνεύμα της Γαλλικής Επανάστασης, συναντά τον άγιο Ιωακείμ με την πρόθεση να τον ρωτήσει εάν υπάρχει Θεός.
Ο άγιος που γνώριζε τον λογισμό του, του είπε: «Χθες το πρωί, ένας νεαρός πήγε και λήστεψε τον γείτονά του. Τι νομίζεις ότι του αξίζει;». Το είπε ο άγιος και έφυγε να του φέρει νερό.
Ο νέος αιφνιδιάστηκε από την διορατικότητα του αγίου. Κατάλαβε ότι για αυτόν τα έλεγε και προσπάθησε να φύγει. Μα ο άγιος τον σταματά, λέγοντάς του κι άλλα συνταρακτικά γεγονότα από την ζωή του, που μόνο εκείνος εγνώριζε. Ο νέος, με σκυμμένο το κεφάλι, κουβέντα δεν έλεγε. Τότε του λέει ο άγιος στοργικά: «Παιδί μου, εάν εγώ σου φανερώσω τις σκέψεις και τις πράξεις σου, άραγε ο Θεός δεν γνωρίζει τα έργα σου; Νομίζεις ότι δεν υπάρχει, επειδή δεν Τον βλέπεις; Εάν εσύ εμπρός μου τρέμεις, που είμαι ένας αμαρτωλός και ταπεινός άνθρωπος, μπροστά στον Θεό τι θα έκανες; Θα σταματούσε η αναπνοή σου. Παιδί μου, ο Θεός σέβεται απόλυτα την ελευθερία μας να κάνουμε το καλό ή το κακό, χωρίς να μας εμποδίζει».
Ο νέος κατανοεί τον λόγο και, μετανοημένος πια, γεμάτος δέος ψελλίζει: «Συγχώρα με, άγις του Θεού, συγχώρα με».
Σαν ήλιος λαμπερός και με φωνή σαν αύρα λεπτή ο άγιος του λέει: «Παιδί μου, ο Θεός συγχωρεί κάθε αμαρτία, αρκεί να υπάρχει μετάνοια. Εκείνος που επιθυμεί να Τον γνωρίσει, ο Θεός του φανερώνεται. Αρκεί να έχει ανοιχτή την πόρτα της ψυχής του. Τότε το μεγαλείο Του θα εμφανιστεί και θα την μεταμορφώσει».
Όταν αντικρίζουμε ένα όμορφο λουλούδι και πλησιάζοντας αισθανθούμε την ευωδία που αναδίδει, νιώθουμε βαθιά μέσα μας να μας πλημμυρίζει μια ανέκφραστη χαρά. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει κι όταν στεκόμαστε μπροστά στην εικόνα ενός αγίου της Εκκλησία μας.
Ο όσιος Ιωακείμ γεννήθηκε το 1786 στην Ιθάκη. […]
(Απόσπασμα από το περιεχόμενο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος του εκδότη
Βίος του Αγίου