Ο άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός, όπως και κάθε άγιος, είναι ένα δώρο του Θεού, μια ανάπαυση και παρηγοριά, ειδικά στην εποχή μας. Όλη η ζωή του ήταν ένα μαρτύριο, το οποίο υπέμεινε με αξιοθαύμαστη καρτερία και υπομονή. Έζησε στην αφάνεια, συντροφιά με τον πόνο, παραδομένος στην αγάπη του Θεού. Έφυγε το 1964 σε ηλικία 74 χρονών, όταν πια τα σωματικά του βάσανα περίσσεψαν. Έφυγε για τον ουρανό, για να ακούσει από τον Νυμφίο Χριστό που τόσο αγάπησε, τη μακαρία εκείνη φωνή: «Ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ… είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου». Έχοντας πλέον παρρησία προς τον Θεό, πρεσβεύει για μας και παρακαλεί για μας, για τα προβλήματα, τα βάσανα, τις αμαρτίες μας.
Για την αξιοθαύμαστη μορφή του άκουσα για πρώτη φορά όταν ήμουν μαθητής του Δημοτικού, από γνωστούς μου που τον επισκέπτονταν. Δεν ήμουν τότε σε θέση να εκτιμήσω αυτόν τον πνευματικό θησαυρό και το όνομά του λησμονήθηκε. […]
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Α. Η «ΙΕΡΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ»
α. Ο κοινωνικός αποκλεισμός
β. Η μεγάλη ανατροπή
γ. Ένα νησί
δ. Ο πατέρας των λεπρών
Β. Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ
α. «Μακαρία ελπίδα»
β. Τα παιδικά χρόνια
γ. Τα πρώτα σημάδια
δ. Στην Αλεξάνδρεια
ε. Ο Άγιος Άνθιμος
στ. Στο λεπροκομείο της Χίου
ζ. Ο αντιλεπρικός σταθμός στην Αγία Βαρβάρα Αιγάλεω
η. Ο π. Ευμένιος Σαριδάκης
θ. Ο Άγιος Νικηφόρος στην Αθήνα
ι. Η κοίμηση του αγίου Νικηφόρου
ια. Η ανακομιδή των λειψάνων του
ιβ. Η αγιοκατάταξη
ιγ. Επιστροφή
ιδ. «Σημεία δε τοις πιστεύσασι ταύτα παρακολουθήσει»
Γ. «ΤΑ ΑΣΘΕΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΞΕΛΕΞΑΤΟ Ο ΘΕΟΣ»
Απολυτίκιον Αγίου Νικηφόρου. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης