Όταν κάποιος μελετά την εκκλησιαστική ιστορία και συγκεκριμένα την ιστορία της Αρχαίας Εκκλησίας, που διαγράφεται στις Κατακόμβες και τους διωγμούς, εκτός από το θαύμα και την προσδοκία της παρουσίας του Χριστού, βιώνει τον πόνο για τα προβλήματα της Εκκλησίας και τις διώξεις των ανθρώπων του Θεού, τις δυσχέρειες, τις οξειδώσεις του χρόνου, τους εγωισμούς, το σχίσμα που έφερε τη διαίρεση αποτέλεσμα να ζήσουμε και να πληρώσουμε το τίμημα μιας δυτικής θεολογίας και των παραμέτρων της, που αλλοίωσε τον χαρακτήρα, την διδασκαλία, το ήθος και το φρόνημα της Εκκλησίας.
Κατά του χρόνου της ιστορικής πορείας της Εκκλησίας μέσα στον κόσμο αναδείχθηκαν μορφές Αγίων που στόλισαν τη γη και τον ουρανό. Μορφές που για ιστορικούς και άλλους λόγους λησμονήθηκαν, διαθέτουν όμως την πλέον ισχυρή μαρτυρία της αγιότητος, του μαρτυρίου, της παραδόσεως και της συνειδήσεως της Εκκλησίας, και καταγράφηκαν σε λειτουργικά εορτολόγια, μαρτυρολόγια και κώδικες.
Μία από τις μορφές αυτές είναι του αγίου ιερομάρτυρος Πίου, Επισκόπου Ρώμης (140 – 155 μ.Χ.).
Ο άγιος Πίος, ως διάδοχος του αποστόλου Πέτρου, καθαίρεσε τα οχυρώματα της πλάνης, ανέτρεψε την ψευδή πίστη των εθνικών, πλήθυνε την παράταξη των Κατηχουμένων, αιχμαλώτισε στην υπακοή του Χριστού τα νοήματα των πολύθεων ειδωλολατρών και αγωνίστηκε για την αρχαία υγεία της ευσέβειας. […] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Προλογικό
Α. Οι «άγνωστοι» Άγιοι
Β. Οι Επίσκοποι Ρώμης μέχρι του αγίου Ιερομάρτυρος Πίου
- Απόστολος Πέτρος
- Άγιος Λίνος
- Άγιος Ανάκλητος
- Άγιος Κλήμης
- Άγιος Ευάριστος
- Άγιος Αλέξανδρος
- Άγιος Σίξτος Α’
- Άγιος Τελεσφόρος
- Άγιος Υγίνος
Γ. Μαρτυρίες περί της καταγωγής του Αγίου
Στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης
Ο αγώνας κατά των αιρετικών
Η έριδα περί του εορτασμού του Πάσχα
Διακονία και μαρτύριο
Δ. Ο ναός της αγίας Πουδεντιαννής
Ε. Η τιμή των Αγίων