ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΥΡΟΦΟΡΟΣ

Πρώτη μυροφόρος, η Υπεραγία Θεοτόκος. Η “άλλη Μαρία”, την οποία μνημονεύουν οι Ιεροί Ευαγγελιστές, δεν είναι παρά το πρόσωπο της Μητέρας του Κυρίου. Μυροφόρες, επίσης είναι, η Μαρία, η του Κλωπά, η Σαλώμη και η πλέον συκοφαντημένη Μαρία η Μαγδαληνή, της οποίας το άφθαρτο χέρι φυλάσσεται μέχρι σήμερα στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους.

Για τα γυναικεία αυτά πρόσωπα αρκεί μία μόνο λέξη: ”ανδρεία”!!! Ανδρεία, που σημαίνει γενναιότητα της ψυχής, που γεννιέται από πίστη στον Θεό και αγάπη σε Αυτόν, και που φαίνεται σε δύσκολες στιγμές του καθενός (…)

Και τέτοια πρόσωπα δεν έλειψαν ποτέ από το στερέωμα της Εκκλησίας μας. Είναι οι ευλογημένες υπάρξεις, που έζησαν στην αφάνεια, που γνώρισαν θλίψεις και δοκιμασίες, που έγιναν όμως “σκεύη εκλογής του Θεού, του βαστάσαι το όνομα Του, ενώπιον εθνών και βασιλέων” (Πραξ. θ’, 15).

Όμως, οι Μυροφόρες δεν είναι μόνον οι γυναίκες αυτές, που μνημονεύονται ιδιαίτερα την περίοδο του Πεντηκοσταρίου από την Αγία μας Εκκλησία και που έφθασαν κατά τη “μίαν των Σαββάτων” στον τάφο του Χριστού για να αλείψουν το σώμα Του με μύρα και δάκρυα, αλλά και όσοι ζουν μυστηριακά μέσα στην Αγία μας Εκκλησία και βιώνουν τη ζωντανή και Αγία παράδοσή Της. Αυτά τα πρόσωπα επώνυμα και ανώνυμα, που έζησαν στο σκάμα της Εκκλησίας και στην αυλή Της, δεν κρατούν στα χέρια τους μύρα, αλλά έχουν μέσα στην καρδιά τους το ακένωτο μύρο, που είναι ο Χριστός! Δεν στολίζονται απλώς με αρετές, αλλά διαθέτουν πάνω απ’ όλα και πέρα απ’ όλα τη Χάρη του Θεού, που φαίνεται και στο ασκητικό του σώμα! Είναι θα λέγαμε με άλλα λόγια μυροδοχείο της χάριτος του Θεού.

Μυροφόρος και μυροφόρα μπορεί να γίνη ο κάθε άνθρωπος, ο οποίος θα αποβάλει, κατά τον Απόστολο Παύλο, “τον παλαιό άνθρωπο και θα ενδυθή τον νέον” (Εφεσ. 4,22) και θα αποκτήσει αντί των παθών τις αρετές, εντεταγμένες μέσα στην Εκκλησιαστική ζωή και κυρίως θα αποκτήσει αδιάλειπτη προσευχή.

Μια τέτοια ηρωΐδα γυναίκα είναι και η Γερόντισσα Σοφία, η νέα ασκήτρια της Κλεισούρας, που έζησε στο φημισμένο Μοναστήρι της Παναγίας στην Κλεισούρα, της ακριτικής Ιεράς Μητροπόλεως μας, της Καστοριάς!

Πατρίδα Της επίγεια, ο χιλιοτραγουδισμένος και αιματοβαμμένος, αλησμόνητος Πόντος. Μερίδα και κλήρος της, οι θλίψεις και οι δοκιμασίες της παρούσης ζωής. Αρμόζει σ’ Αυτήν ο λόγος του Αποστόλου Παύλου: “υστερούμενοι, θλιβόμενοι, καουχούμενοι, εν ερημίαις πλαν’ωμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης” (Εβρ. 11, 38). [Από τον πρόλογο της έκδοσης]

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος

Εισοδικόν

Οι Άγιοι μας, τα έμψυχα του Θεού σκηνώματα

Το Μοναστήρι της Κλεισούρας

Η Γερόντισσα Σοφία, το έμψυχον του Θεού σκήνωμα, η νέα Μυροφόρος

Θαύματα

Γενικά περί θαυμάτων

Νεώτερα θαύματα της Αγίας Σοφίας

Επιλεγόμενα (Εκ του αγιολογικού υπομνήματος, του συνταχθέντος για την αγιοκατάταξη της Οσίας Σοφίας)

Επίμετρον

Ευχή εις την Οσίαν και Θεοφόρον Μητέρα ημών Σοφίαν, την άρτι εν τη Μονή της Παναγίας Θεοτόκου παρά την Κλεισούραν Καστοριάς ασκήσασαν, (Ποίημα Δρος Χαράλαμπου Μπούσια)

Φωτογραφικό παράρτημα