Στον Άγιο Φιλάρετο η Εκκλησία έδωσε τον τίτλο του Ελεήμονος.
Και του άξιζε διότι τη μεγάλη του περιουσία την έδωσε ελεημοσύνη σιγά – σιγά στους φτωχούς. Την έδωσε όλη και έμεινε κι’ αυτός φτωχός. Αλλά και από τα απομεινάρια, που του έμεινα, εξακολουθούσε ο Φιλάρετος να ελεή. Η ελεημοσύνη του δεν είχε όρια. Η αρετή της ελεημοσύνης, του είχε γίνη πάθος. Η γυναίκα του και τα παιδιά του τον φώναζαν και τον θεωρούσαν βλάκα.
Η καρδιά του Φιλαρέτου πονούσε τους φτωχούς και δεν μπορούσε να βλέπη άνθρωπο να πάσχη και να υποφέρη. Στον Φιλάρετο εφαρμοζόταν, εκεί που ψάλλει η Εκκλησία «Δίκαιος ανήρ ο ελεών όλην την ημέραν», καθώς και του Ψαλμού «Έδωσε τοις πένησι και η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα». Ο Θεός όμως τον έβγαλε από την φτώχεια σαν τον Ιώβ, αυτόν και την οικογένειά του. Η δικαιοσύνη του όμως, η αρετή του δηλαδή μένει εις τον αιώνα. Και αυτό το βλέπομε, διότι ο Θεός τον αξίωσε να κάνη μετά θάνατον και θαύματα. […]
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ Ο ΕΛΕΗΜΩΝ
«Εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησι»
Πειράζεται σαν τον Ιώβ
Δίδει το βόδι από το ζευγάρι του
Χαρίζει και το άλλο βόδι
«Έχω κρυμμένα χρήματα πολλά»
Προσφέρει και το άλογό του
Δεν λυπάσαι την αγελάδα που την χώρισε από το παιδί της;
Στον καιρό της πείνας
Επήγαινε κι’ αυτός κάτι να του δώσουν
Στον μελισσώνα
Φιλοξενεί θαυμαστώς την Βασιλική αποστολή
Ζητούσαν νύμφη για τον Βασιλέα
Πως βρέθηκε ο κρυμμένος θησαυρός
Σε ποιον βασιλέα και άρχοντας παρέθεσε τραπέζι
Στο Μοναστήρι της κρίσεως για τον τάφο του
Οι τελευταίες υποθήκες του
Ο ύπνος του δικαίου
Θαυματουργεί στην κηδεία του
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Απολυτίκιον
Κοντάκιον
Μεγαλυνάριον